“Maar hoe gaat het écht met jou” was een vraag die ik laatst al wandelend op een netwerkevent kreeg, nadat ik al 4 keer aan steeds een andere collega had moeten vertellen wat mijn plannen voor 2022 zijn. De vraag verraste me: ze kwam onverwacht, maar er schuilde tevens een oprechte interesse in voor het-verhaal-achter-het-verhaal. Zo’n oprechte interesse komt bij mij steeds als een welkome uitnodiging voor een dieper gesprek. “Ik voel me de laatste periode nogal… fragiel,” floepte ik er uit, al even verbaasd over mijn eigen antwoord. Het luisterend oor, open, respectvol en begripvol maakte dat ik ook woorden vond om te verklaren waarom ik mijn huidige toestand als fragiel omschreef. Wat volgde was een heel open en intens gesprek. Ik voelde me echt verbonden met mijn gesprekspartner en met mezelf. Het gesprek liet me toe contact te maken met waar het echt om draait en werkte als uitlaatklep om bepaalde negatieve gevoelens te laten wegstromen. Het zijn zo van die gesprekken die voor mij zeer deugddoend zijn. En ja, kwetsbaarheid is daarbij de sleutel. Mijn gespreksparter stelde zich kwetsbaar op om te vragen hoe het écht met me gaat, want hij kon daar evengoed een afwijzend of lacherig antwoord op terugkrijgen. En ik had de mogelijkheid om me er met een smoes of een platitude vanaf te maken. Maar enkel door toch de kwetsbaarheid aan te gaan, hadden we een gesprek dat zich op een diepere laag afspeelde en meer impact had bij ons beiden.
En het vraagt langs weerskanten moed om de stap te zetten, maar het levert zoveel op. Telkens weer ben ik verrast hoe men bijna met een opluchting ingaat op een gesprek dat vertrekt vanuit de vraag hoe het écht gaat of vanuit een oprechte, kwetsbare getuigenis. Dankbaar dat het over die diepere laag màg gaan. Het voelt alsof het juk van het hooghouden van schone schijn en facade wegvalt. Want we weten allemaal hoe zwaar dat juk weegt en hoe anders het er soms achter de facade aan toegaat. En dan kan het deugd doen om gewoon te kunnen vertellen dat het niet goed of moeilijk gaat, dat we het even niet meer weten of dat we aan ons project of aan onszelf twijfelen. Het is fijn om daarvoor begrip krijgen, wetende dat de gesprekspartner ook, zoals wij allemaal, bij momenten met dezelfde zaken worstelt. Het relativeert je eigen problemen en toont aan dat we allemaal gelijk zijn. Het neemt de schaamte weg, nl het gevoel dat we anders, raar of het niet waard zijn.
En ook voor mij is het nog steeds niet evident om dat zomaar bij iedereen of in bepaalde situaties te doen. Maar ik zie het als een uitdaging om het toch steeds te proberen. En de ene keer klikt het en wordt het een boeiend gesprek. Andere keren passeert het zonder dat er echt verbinding kon ontstaan. Maar ik ben dan toch altijd blij dat ik op z’n minst mezelf ben gebleven. Ik sta me toe om hierin soms te falen en daardoor te groeien in verbinding.
Enkel door hiervoor open te staan en dit actief aan te gaan, kan er zich iets veranderen. Het heeft er bij mij toe geleid dat ik in steeds meer omgevingen terechtkom waar dit mogelijk blijkt te zijn en dat voelt als een verademing!
Zo was ik in november in de Egyptische woestijn met 10 fantastische mannen die zich open naar elkaar durfden opstellen over persoonlijke belemmerende gedachten en patronen. Daardoor kon we echt in diepe verbinding gaan. Ik zit ook in een business coachingstraject waarbij we met 160 deelnemers in een besloten facebookgroep op een authentieke manier delen wanneer het goed gaat, maar òòk wanneer het niet goed gaat, waar we vastlopen, dat we ons dreigen te isoleren uit schaamte omdat het niet lukt. Door dat toch te delen en oprechte feedback te krijgen, voel je je ondersteund en opnieuw verbonden. En het is die verbondenheid die energie geeft om verder te gaan en te proberen het anders aan te pakken. Hetzelfde gebeurt met de open mannencirkel op facebook. Elke 21ste van de maand komen we online samen met gelijkgestemde mannen om te zijn wie we zijn, om van daaruit te delen en kwetsbaar, hartelijk, integer te verbinden met elkaar. Ik sta er telkens versteld van hoe ik op zo’n avond in verbinding ga met heel verschillende mannen, die ik niet ken en in het gewone leven misschien nooit zou ontmoeten. Maar eens in de sharing circle zijn we allemaal gelijk, gewoon man, gewoon onszelf. En iedereen deelt vanuit zijn innerlijke zelf, de anderen luisteren oprecht, oordeelloos en zonder de ander te proberen redden, adviseren of pleasen. Wat er gedeeld wil worden, mag er gewoon zijn. Er wordt naar geluisterd, het wordt gehoord. En dat is een heerlijk gevoel.
En uiteraard zijn luchtige, wat oppervlakkige gesprekken ook nodig! Ik kan daar evenzeer van genieten en mij mee opladen. Ik hoop je met deze post enkel te kunnen warm maken dat er ook iets anders bestaat. Ik wens je zo’n verdiepende connectie en verbondenheid toe en dat je mag ontdekken wat jou dat zou kunnen bieden. Try it!
april 28, 2022
Bewuste kwetsbaarheid helpt
Wie is er niet kwetsbaar! Maar het gaat erom hoe je met die kwetsbaarheid omgaat. In deze blog vertel ik aan de hand van een persoonlijk verhaal hoe ik geleerd heb om er (beter) mee om te gaan.
maart 21, 2022
De oorsprong van Vuurstof
Van waar komt de naam Vuurstof nu eigenlijk vandaan en wat heeft die met het begin van de lente te maken? Tijd voor de onthulling.
februari 17, 2022
Het grote misverstand over loopbaanbegeleiding
Ontdek 10 andere redenen om loopbaanbegeleiding te volgen.
maart 8, 2022
Zelfbewustzijn, moeilijk maar het loont!
Het is vaak moeilijk om toe te geven dat we ergens bang voor zijn. En toch helpt het om net die gevoelens in de ogen te kijken. Het ontspant in plaats van dat het ons nog meer angst aanjaagt. Maar het vraagt moed en rust om dat te durven doen…
februari 28, 2022
Einde van de winterslaap
We beseffen vaak pas na een burn-out dat we naar ons lichaam hebben te leren luisteren. Door zelfbewust naar ons lichaam te luisteren dragen we zorg voor onze energiehuishouding én voor ons eigen welzijn. Soms wringt dat met wat ons hoofd en onze ratio wil, maar het doet o-zo-deugd! Ik kan er van…
februari 22, 2022
Weer tijd voor een groot onderhoud?
Persoonlijke ontwikkeling is iets van lange adem, of we dit nu willen of niet.