admin

Wat hebben je angsten jou in je zoektocht naar ander werk al opgeleverd? Is het niet tijd om deze in te ruilen voor een meer productieve mindset? In deze blog geef ik twee tips hoe je dit kan aanpakken.

Soms beseffen we dat ons werk niet meer de bevrediging geeft waar we naar op zoek zijn. We voelen dat we voor een uitdaging staan, of willen we een stap zetten. Alleen, het gebeurt niet. Er gebeurt niets. Er is iets dat ons tegenhoudt.

In vele gevallen gaat het om angst. Angst voor falen, angst voor afwijzing, angst om succes niet aan te kunnen, angst om alleen te zijn, angst voor het onbekende,… Angst is iets dat ons van oudsher stuurt en controleert. Vaak omdat we met die angsten zijn opgegroeid: ‘Pas op voor het trapje!’, ‘Pas op voor vreemde mensen!’, ‘Pas op voor een slecht rapport!’, … Wat bedoeld was als een beschermingsmechanisme tegen gevaar, heeft zich tegen ons gekeerd en zit ons nu vaak meer in de weg dan dat het ons vooruit helpt. Het verhindert ons om tot actie over te gaan.

Als een konijn naar een lichtbak staren we ons blind op onze angsten die ons verlammen en verhinderen om grootse dingen te doen. Maar datgene wat je aandacht geeft, wordt groter. Dus wanneer je al je aandacht op angst richt, wordt die alleen maar groter. Als je daarentegen je aandacht op je succes en het slagen van je opdracht of uitdaging richt, wordt de kans op slagen groter.

Net zoals bij een auto-ongeluk: wanneer je met je wagen begint te slippen, mag je niet kijken naar de boom of vangrail waar je vreest te zullen tegen botsen, want anders rij je er gegarandeerd recht op af. De kunst is om te kijken naar de richting waar je uit wil om net die boom of vangrail te vermijden. Door daarop te focussen, zullen je reflexen je onbewust leiden naar dat doel.

Twee belangrijke zaken helpen je om de focus weg te leiden van je angsten:

1.     Zet jezelf in een positieve, bevestigende YES!-modus. Ja, ik kan dat! Ja, ik ben het waard! Ja, ik mag er zijn! Ja, ik durf dat! Niet een eenmalig jezelf oppompen om iets aan te kunnen, maar een steeds weer herhaalde mantra, een kort geformuleerde bevestiging over jezelf die je steeds opnieuw voor jezelf herhaalt. Met overtuiging. Dit dient als tegenstem tegen de jarenlange negatieve innerlijke stem die je hebt gehoord en die je daarmee tegenspreekt. Het vraagt uithouding om dat te blijven herhalen tot wanneer je systeem dit kan aanvaarden en zich eigen maakt.

2.     Neem je doel voor ogen en visualiseer dat levendig: Waar wil je geraken? Hoe ziet dat resultaat eruit? Wat beleef en voel je wanneer je het bereikt hebt? Die focus dagelijks voor ogen nemen helpt je om energie op te doen vanuit je positieve intentie. Het geeft je goesting en zal je bewust en onbewust tot handelen aanzetten. Wanneer je doordrongen bent van die visualisatie, weet je waarom je doet wat je doet. Dit is een oefening die je elke ochtend voor het opstaan kan doen om de dag met een doel of een drive te beginnen.

Ben je op zoek naar begeleiding om je jobzoektocht te doen slagen? Neem dan contact met me op. Ik kan je helpen om samen je drempels en weerstand te achterhalen en benoemen opdat je ermee aan de slag kan.

VUCA staat voor een wereld die Volatile (snel veranderend), Uncertain (onzeker), Complex en Ambiguous (vaag, dubbelzinnig) is. Het is een term die de wereld omschrijft waarin wij ons als mensen en organisaties op dit moment in bevinden. Dergelijke wereld vraagt een andere manier van werken: niet meer alles strak vastzetten in meerjarenplannen maar juist flexibel en visionair omgaan met interne en externe evoluties.

Om hieraan het hoofd te bieden kunnen deze eenvoudige tips jou als leidinggevende helpen:

1.     Benut je innerlijke vaardigheden en haal deze ook uit je medewerkers

2.     Zorg voor helderheid met een duidelijke, goed te begrijpen visie

3.     Buig dilemma’s om naar kansen en uitdagingen

4.     Visualiseer en beleef hetgeen je wil bereiken.

5.     Kijk naar de zaken zoals ze natuurlijk gegroeid zijn.

6.     Breng kalmte en rust opdat er terug constructief kan samengewerkt worden

7.     Wees authentiek en open zonder jezelf te willen promoten.

8.     Handel vanuit het ‘trial and error’-principe en pas aan waar nodig

9.     Gebruik sociale netwerken en/of zet ze zelf op.

10.  Vergroot en deel je kennis.

Zijn er tips die buiten jouw comfortzone liggen? Het loont de moeite deze eens onder begeleiding te bekijken en er samen aan te werken. Het kan voor jou de ontbrekende sleutel zijn om flexibeler in een steeds veeleisendere wereld te staan.

De intervisie die ik laatst begeleidde was wel een bijzondere: de deelnemers waren allemaal vrouwen. Ik had voordien nog nooit een groep gefaciliteerd die uitsluitend uit vrouwen bestond. Uiteraard zijn er wel objectieve redenen denkbaar waarom er geen enkele man aanwezig was. Toch lag de vraag op ieders lippen, nl. of dit wel toeval was. Zijn vrouwen niet eerder dan mannen geneigd over zichzelf te reflecteren, om hun kwetsbaarheid in publiek te delen elkaar? Zullen vrouwen zich niet sneller laten coachen dan mannen?…

Ik ben ervan overtuigd dat die vraag voortkomt uit ons stereotype denken over beide seksen en ik geloof ook niet in die opdeling. Op het einde van de sessie waren alle deelneemsters enthousiast over de diepgang waarmee we naar hun uitdagingen hadden gekeken en hoe er op een respectvolle manier over elkaars situatie werd gesproken. Opnieuw werd de vraag gesteld of een portie testosteron in de groep de sessie niet anders had doen verlopen. Ook hier ben ik beducht voor onbewuste vooroordelen. Niet uit angst om zelf weggezet te worden als een mietje of een softie omdat ik zogenaamd het nodige testosteron niet leverde (been there…), maar omdat ik echt geloof dat dit voorbij gaat aan de mens zijn/haar ware, innerlijke energieën.

En uiteraard bestaat toeval niet: de eerstvolgende aflevering van de geweldige podcastreeks van Joke Oosters die ik beluisterde, ging toevallig over mannelijkheid en vrouwelijkheid in bedrijven. Ook bij de Ted Talks stootte ik toevallig (of niet) op een bijdrage van Michèle Mees met haar uitnodiging om op een meer vrouwelijke manier business te doen. Het is een thema dat blijkbaar op mijn pad moest komen. Ik ken er zelf nog weinig van, maar intuïtief voel ik al veel langer dat dit heel erg speelt in wie ik ben en hoe ik functioneer.

Het werd me in die twee bijdrages bevestigd dat het niet gaat om de clichés over mannen en vrouwen. Het draait om de verhouding tussen het mannelijke en het vrouwelijke, maar vooral over de gelijkwaardigheid van beide kwaliteiten. Dit durven herkennen in jezelf en dit kunnen toelaten zegt veel over wie je bent en hoe je met je energieën omgaat. En dat kan verschillen van moment tot moment, ook afhankelijk van de context. Uiteraard kunnen de deelneemsters van de intervisie in andere contexten perfect hun mannelijke energie laten zien: zij kunnen maar al te goed actiegericht en directief zijn, risico’s nemen en grenzen verleggen. Maar in de intervisie kozen zij voor reflectie, om echt te luisteren en te connecteren met de aanwezigen. Nadat we voldoende veiligheid hadden gecreëerd, hadden zij er in die veilige context geen moeite meer mee om hun twijfel en moeilijkheden als leidinggevende te tonen en bespreekbaar te maken. Vrouw zijn was geen criterium om deel te nemen aan de intervisie, maar het helpt wel wanneer je (ook als man) je vrouwelijke energie toelaat. Net zozeer is het mijn vrouwelijke energie die de meerwaarde en noodzaak van zo’n intervisies aanvoelt en die maakt dat ik daar volledig voor de deelnemers kan zijn. Maar het is mijn mannelijke energie die de acties en de doelen bepaalt om het te organiseren en die hen structuur en houvast biedt tijdens de sessie.

Misschien had ik wel teveel vanuit mijn vrouwelijke energie gecommuniceerd over de intervisies en sprak dit mannelijke leidinggevenden minder snel aan. Eén van de deelneemsters stuurde me nadien nog een mail. Vermoedelijk vanuit haar mannelijke energie adviseerde ze me om in mijn communicatie mannen meer uit te dagen, nl. dat intervisie er is voor leidinggevenden die nìet bang zijn om hun aanpak te verbeteren door hun praktijk in vraag te stellen en hun kwetsbaarheid met collega’s op gelijkaardige positie te delen. En ik denk dat ze een punt heeft. En ze trof daarmee de kern van een boek over kwetsbaarheid van Bréné Brown dat mij al weken bezighoudt: de angst om kwetsbaarheid toe te laten en hoe moeilijk wij, vrouwen én mannen, het daarmee hebben.

Maar los daarvan was het al bij al wel grappig: hoewel een intervisie onder vrouwen de deelneemsters duidelijk deugd had gedaan en hen elk concrete inzichten had opgeleverd, voelde je toch een licht ontgoochelde ondertoon in de feedback: wat meer mannelijk schoon in het gezelschap had niet misstaan. Bij deze is de uitnodiging gelanceerd.