Weer tijd voor een groot onderhoud?
Ik krijg in mijn coachings wel vaker de verzuchting: “moet ik nu weer aan mezelf werken?” “Nu kom ik dat issue wéér tegen”. “Ik ben al zo vaak door een proces van zelfreflectie gegaan. Ik had gehoopt om dat stadium voorbij te zijn.” En het klopt dat het soms frustrerend is om na een bepaalde tijd te constateren dat er opnieuw werk aan de winkel is. Het kan ontmoedigend zijn om jezelf af en toe opnieuw tegen te komen.
In onze logica van repareren is heel lineair: iets is kapot, je brengt het naar de expert die het fixt en dan is het gemaakt. En liefst met levenslange garantie. Als iets te vaak gerepareerd moet worden, beschouwen we het als “slecht” en brengen het dan maar naar het containerpark. Het gevolg is dat het label “slecht” ook opduikt wanneer je zelf te vaak tegen dezelfde persoonlijke issues aanloopt. Dat is niet bevorderlijk voor je zelfbeeld. Je zou voor minder jezelf overtuigen dat er iets fundamenteel mis met je is.
Niets is minder waar!
Persoonlijke ontwikkeling is een werk van lange adem en nooit af. Ik hoorde een tijd geleden een podcast met Reinoud Eleveld, is taotrainer en specialist in de toepassing van meditatie- en krijgskunst-technieken o.a. op het gebied van persoonlijke ontwikkeling. Hij is de 60 gepasseerd en in zijn lange leven heeft hij al heel veel rond zijn persoonlijke ontwikkeling gewerkt. En toch geeft ook hij toe regelmatig nog op zaken te stoten waarmee hij aan de slag moet, nl. met issues die opduiken en om aandacht vragen. Ik ervaarde het als een geruststelling dat zelfs zo’n ‘expert’ op die leeftijd hetzelfde meemaakt.
Het is een illusie dat je ooit ‘af’ bent. En tegelijk is er niets ergs aan het voortdurend werken aan jezelf. De context verandert, je persoonlijke situatie verandert, jijzelf verandert en komt in nieuwe levensfases. Dus logischerwijs worden stukken aangeboord waar je (opnieuw) naar te kijken hebt. Je kan dat als een opdracht zien, als een verplichting of een sisyphusarbeid. Maar je kan het evengoed bekijken als een kans om de diamant die je bent regelmatig bij te schaven, bij te veilen om nog beter te schitteren, om anders te schitteren in een nieuw licht.
Ik moet daarbij ook denken aan een beeld dat ik ooit op internet tegenkwam. Het was foto van een rijdende auto die al rijdend werd gerepareerd. Zo gaat het ook met persoonlijke ontwikkeling. Het hoeft niet altijd te betekenen dat je persoonlijke auto maandenlang in de garage moet voor reparatie of zelfs afgeschreven moet worden. Soms is het gewoon onderweg iets vervangen, aanpassen, dichten om vervolgens weer verder te kunnen.
Het is maar hoe je er naar kijkt: als uitnodiging of als opgave. De keuze is aan jou.
foto: www.businessinsider.com
Het grote misverstand over loopbaanbegeleiding
Laat me een groot misverstand over loopbaanbegeleiding uit de wereld helpen. Loopbaanbegeleiding is er niet alleen voor mensen die van werk of organisatie willen veranderen.
Hier zijn 10 redenen waarom je loopbaanbegeleiding kan volgen:
- Je werk heeft een te grote impact op je welzijn of je leven: te hoge werkdruk, stress, signalen van burn-out of bore-out etc
- Je hebt het moeilijk met collega’s, je leidinggevende, je directe medewerkers,…
- Je voelt dat je geen voldoening meer haalt uit je werk en je wil onderzoeken wat de oorzaak is of hoe je er opnieuw plezier kan in vinden
- Je wilt achterhalen waar jouw sterktes en zwaktes liggen en hoe je hier beter mee kan omgaan op je werk.
- Je wilt onderzoeken wat voor jou belangrijk is in je werk, wat je waarden en drijfveren zijn om daar beter op te focussen en zo je motivatie te behouden
- Je wilt ontdekken welke talenten en competenties je beter kan inzetten
- Je wilt zicht krijgen op je situatie om een beter evenwicht tussen beroeps- en privéleven.
- Je voelt dat je wil doorgroeien, maar weet niet hoe je dat moet aanpakken, of hoe je dat moet aanbrengen op het werk.
- Elke andere vraag waar je mee zit en die een link heeft met je werksituatie.
- Maar loopbaanbegeleiding kan uiteraard ook wanneer je wel nieuwsgierig bent naar een andere job, een andere werkgever, andere uitdagingen,…
Mocht je twijfelen of gewoon nieuwsgierig zijn, kan je een gratis intakegesprek aanvragen en dan kan je aanvoelen of loopbaanbegeleiding iets voor jou is. Zoja, kan je onmiddellijk starten. Wees welkom!
Kwetsbaarheid als sleutel tot verbinding
“Maar hoe gaat het écht met jou” was een vraag die ik laatst al wandelend op een netwerkevent kreeg, nadat ik al 4 keer aan steeds een andere collega had moeten vertellen wat mijn plannen voor 2022 zijn. De vraag verraste me: ze kwam onverwacht, maar er schuilde tevens een oprechte interesse in voor het-verhaal-achter-het-verhaal. Zo’n oprechte interesse komt bij mij steeds als een welkome uitnodiging voor een dieper gesprek. “Ik voel me de laatste periode nogal… fragiel,” floepte ik er uit, al even verbaasd over mijn eigen antwoord. Het luisterend oor, open, respectvol en begripvol maakte dat ik ook woorden vond om te verklaren waarom ik mijn huidige toestand als fragiel omschreef. Wat volgde was een heel open en intens gesprek. Ik voelde me echt verbonden met mijn gesprekspartner en met mezelf. Het gesprek liet me toe contact te maken met waar het echt om draait en werkte als uitlaatklep om bepaalde negatieve gevoelens te laten wegstromen. Het zijn zo van die gesprekken die voor mij zeer deugddoend zijn. En ja, kwetsbaarheid is daarbij de sleutel. Mijn gespreksparter stelde zich kwetsbaar op om te vragen hoe het écht met me gaat, want hij kon daar evengoed een afwijzend of lacherig antwoord op terugkrijgen. En ik had de mogelijkheid om me er met een smoes of een platitude vanaf te maken. Maar enkel door toch de kwetsbaarheid aan te gaan, hadden we een gesprek dat zich op een diepere laag afspeelde en meer impact had bij ons beiden.
En het vraagt langs weerskanten moed om de stap te zetten, maar het levert zoveel op. Telkens weer ben ik verrast hoe men bijna met een opluchting ingaat op een gesprek dat vertrekt vanuit de vraag hoe het écht gaat of vanuit een oprechte, kwetsbare getuigenis. Dankbaar dat het over die diepere laag màg gaan. Het voelt alsof het juk van het hooghouden van schone schijn en facade wegvalt. Want we weten allemaal hoe zwaar dat juk weegt en hoe anders het er soms achter de facade aan toegaat. En dan kan het deugd doen om gewoon te kunnen vertellen dat het niet goed of moeilijk gaat, dat we het even niet meer weten of dat we aan ons project of aan onszelf twijfelen. Het is fijn om daarvoor begrip krijgen, wetende dat de gesprekspartner ook, zoals wij allemaal, bij momenten met dezelfde zaken worstelt. Het relativeert je eigen problemen en toont aan dat we allemaal gelijk zijn. Het neemt de schaamte weg, nl het gevoel dat we anders, raar of het niet waard zijn.
En ook voor mij is het nog steeds niet evident om dat zomaar bij iedereen of in bepaalde situaties te doen. Maar ik zie het als een uitdaging om het toch steeds te proberen. En de ene keer klikt het en wordt het een boeiend gesprek. Andere keren passeert het zonder dat er echt verbinding kon ontstaan. Maar ik ben dan toch altijd blij dat ik op z’n minst mezelf ben gebleven. Ik sta me toe om hierin soms te falen en daardoor te groeien in verbinding.
Enkel door hiervoor open te staan en dit actief aan te gaan, kan er zich iets veranderen. Het heeft er bij mij toe geleid dat ik in steeds meer omgevingen terechtkom waar dit mogelijk blijkt te zijn en dat voelt als een verademing!
Zo was ik in november in de Egyptische woestijn met 10 fantastische mannen die zich open naar elkaar durfden opstellen over persoonlijke belemmerende gedachten en patronen. Daardoor kon we echt in diepe verbinding gaan. Ik zit ook in een business coachingstraject waarbij we met 160 deelnemers in een besloten facebookgroep op een authentieke manier delen wanneer het goed gaat, maar òòk wanneer het niet goed gaat, waar we vastlopen, dat we ons dreigen te isoleren uit schaamte omdat het niet lukt. Door dat toch te delen en oprechte feedback te krijgen, voel je je ondersteund en opnieuw verbonden. En het is die verbondenheid die energie geeft om verder te gaan en te proberen het anders aan te pakken. Hetzelfde gebeurt met de open mannencirkel op facebook. Elke 21ste van de maand komen we online samen met gelijkgestemde mannen om te zijn wie we zijn, om van daaruit te delen en kwetsbaar, hartelijk, integer te verbinden met elkaar. Ik sta er telkens versteld van hoe ik op zo’n avond in verbinding ga met heel verschillende mannen, die ik niet ken en in het gewone leven misschien nooit zou ontmoeten. Maar eens in de sharing circle zijn we allemaal gelijk, gewoon man, gewoon onszelf. En iedereen deelt vanuit zijn innerlijke zelf, de anderen luisteren oprecht, oordeelloos en zonder de ander te proberen redden, adviseren of pleasen. Wat er gedeeld wil worden, mag er gewoon zijn. Er wordt naar geluisterd, het wordt gehoord. En dat is een heerlijk gevoel.
En uiteraard zijn luchtige, wat oppervlakkige gesprekken ook nodig! Ik kan daar evenzeer van genieten en mij mee opladen. Ik hoop je met deze post enkel te kunnen warm maken dat er ook iets anders bestaat. Ik wens je zo’n verdiepende connectie en verbondenheid toe en dat je mag ontdekken wat jou dat zou kunnen bieden. Try it!